Ο Ντέιβιντ Νεγρίν στην Καταπactή
Συνέντευξη στην Κατερίνα Δαβέτα
Ο Ντέιβιντ Νεγρίν είναι ένα ανήσυχο πνέυμα, ένας άνθρωπος που ναι μεν ονειρεύεται, αλλά βρίσκει και τρόπους να πραγματοποιεί. Μεταξύ άλλων, φέτος σκηνοθετεί την πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση «Μπλε» στο θέατρο Olvio. Η βασική του ιδιότητα βέβαια είναι εκείνη του σκηνογράφου, και φέτος καλείται να διδάξει τα μυστικά της τέχνης του στον φιλόξενο χώρο της Καταπακτής. Το Εργαστήρι σκηνογραφίας για πρακτικό σχεδιασμό θεατρικών παραστάσεων ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του σε όσους ενδιαφέρονται να μυηθούν στο συναρπαστικό κόσμο της δημιουργίας σκηνικών στα πλαίσια μιας θεατρικής παράστασης.
Λίγο καιρό πριν το meet the trainer , όπου θα κάνει διάλογο με τους ενδιαφερόμενους και θα λύσει τυχόν απορίες, μοιράζεται μαζί μας σκέψεις και ελπίδες για αυτό το πολυαναμενόμενο και ελπιδοφόρο εγχείρημα.
Ρίχνοντας κάποιος μια ματιά στο βιογραφικό σου σημείωμα, θα παρατηρήσει ότι είσαι πολυπράγμων. Αρχιτέκτων μηχανικός, σκηνογράφος, και πρόσφατα σκηνοθέτης. Πες μας δυο λόγια για τον εαυτό σου
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, νομίζω ότι ήξερα να ζωγραφίζω και να σχεδιάζω. Δε θυμάμαι ποτέ να έμαθα τι είναι η κάτοψη. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο διακοσμητικό γραφείο του πατέρα μου στο οποίο μεγάλωσα. Σπούδασα πολλά χρόνια το αντικείμενο του σχεδιασμού μέσα από την Αρχιτεκτονική τη Διακόσμηση, τη Σκηνογραφία και τη Ζωγραφική. Μετά από 11 χρόνια σπουδών όπου παράλληλα αποκόμισα με πολύ κόπο και 15ετή επαγγελματική εμπειρία στην Αρχιτεκτονική και στη Σκηνογραφία, αποφάσισα να μεταδώσω τις γνώσεις μου μέσα από μια ακαδημαϊκή καριέρα ξεκινώντας ένα Διδακτορικό στο Πολυτεχνείο στο οποίο και σπούδασα. Το σκηνοθετικό κομμάτι είναι αποτέλεσμα μιας εσωτερικής ανάγκης να εκφραστώ με έναν πιο πλήρη τρόπο σε συνδυασμό με την παρατήρηση της θεατρικής διαδικασίας όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο. Δε δηλώνω σκηνοθέτης πάντως.
Τι διαφορετικό έχει το Εργαστήρι Σκηνογραφίας της Καταπactής, σε σχέση με αντίστοιχα σεμινάρια που διοργανώνονται κατά καιρούς;
Αυτή είναι η πιο σημαντική ερώτηση: Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αυτού του σχεδίου μας, αυτού του σεμιναρίου, είναι το ότι όσοι το παρακολουθήσουν, θα έχουν την ευκαιρία, σε ομαδικό επίπεδο φυσικά, να πραγματοποιήσουν την πρώτη τους πραγματική σκηνογραφία σε κανονικές συνθήκες παράστασης. Θα μπορέσουν να καλέσουν τους οικείους τους να παρακολουθήσουν το δημιούργημά τους. Θα συναντήσουν αληθινές δυσκολίες που σχεδιάζοντας μόνο μια μακέτα σε ένα άλλο σεμινάριο δε θα τις συναντούσαν. Θα πέσουν στα βαθιά έχοντας πάντα όμως δίπλα τους εμάς να τους προσφέρουμε μια ασφάλεια. Η ομάδα θα χωριστεί σε 3 επιμέρους ομάδες. Η καθεμία θα αναλάβει τη σκηνογραφία μιας εκ των τριών παραστάσεων που θα ετοιμάσει ο Σωτήρης με το εργαστήριο της υποκριτικής! Που σημαίνει ότι οι ομάδες θα έχουν deadlines, αναπροσαρμογές της ιδέας, τεχνικά προβλήματα που θα κληθούν να τα λύσουν σε κανονική κλίμακα. Και έναν σκηνοθέτη που θα τους χρειάζεται! Μα πόσο δημιουργικό θα είναι αυτό!
Αυτό είναι για μένα όλο το στοίχημα και όλη χαρά αυτού του εγχειρήματος!!! Όταν κάποιος προπονείται γνωρίζοντας ότι θα παίξει κανονικό αγώνα και θα αντιμετωπίσει αντιπάλους προπονείται πολύ διαφορετικά από έναν που προπονείται για να γίνει απλώς καλός. Εμείς θα τους προσφέρουμε κανονικό «αγώνα» με τις δυσκολίες και τις τεράστιες χαρές που συνεπάγονται.
Στο σεμινάριο θα υπάρξει αρχικά θεωρητικό, και στη συνέχεια πρακτικό μέρος. Τι θα μάθει κανείς στο θεωρητικό κομμάτι;
Στη δουλειά, αν έρθει κάποιος περήφανος και φωνάξει: «ανακάλυψα τον τροχό» θα χαρεί πολύ αλλά δε θα έχει προσφέρει τίποτα σε κανέναν και απλώς θα έχει χάσει το χρόνο του! Σκοπός του θεωρητικού κομματιού με την ιστορία θεάτρου, Αρχιτεκτονικής, Θεατρικών Χώρων και Σκηνογραφίας είναι να αποκτήσει τις βασικές γνώσεις που χρειάζονται για να ξέρει πού βρίσκεται στο αντικείμενο που θέλει να ακολουθήσει. Και θα μάθει λίγο ευκολότερα να ερευνά πάνω στα θέματα αυτά. Δε θα τα μάθει «όλα» γιατί, πρώτον ο χρόνος είναι συγκεκριμένος και δεύτερον γιατί αν έλεγα ότι εγώ τα ξέρω «όλα» θα ήμουν εξ αρχής ένας κακός Δάσκαλος!
“Οδός Αβύσσου αριθμός 0”, σκηνοθ. Ρ. Μοσχοχωρίτη, σκηνικά Ντέιβιντ Νεγρίν
Σε ποιους απευθύνεται;
Απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με τη σκηνογραφία και θα προσπαθήσουν να δουν αν τους ταιριάζει. Οι φοιτητές σχολών Διακόσμησης, Καλών Τεχνών, Αρχιτεκτονικής είναι ένας καλός πυρήνας για εμάς, αλλά ύστερα από τόσα χρόνια σπουδών (11!) στο αντικείμενο γνωρίζω ότι αν ένας άνθρωπος έχει κάποια χαρίσματα στην αντίληψη του χώρου μπορεί να μας είναι πολύ χρήσιμος. Και όταν λέω χρήσιμος, το εννοώ γιατί το εργαστήριο αυτό έχει σκοπό να δημιουργήσει. Άρα όποιος πιστεύει ότι μπορεί να παλέψει με τον εαυτό του και το χώρο χωρίς τις ανάλογες σπουδές, είναι ευπρόσδεκτος. Η σύνθεση της τελικής ομάδας θα καθορίσει και το μοτίβο της δουλειάς χωρίς να ζημιωθούν οι πιο καταρτισμένοι αλλά χωρίς να πελαγώσουν οι λιγότερο.
Η Καταπactή είναι γνωστή ως εργαστήρι θεάτρου, μέχρι στιγμής. Αποτελεί για σένα πρόκληση το να καθιερωθεί και ως εργαστήρι σκηνογραφίας;
Το να καθιερώσεις κάτι, είτε είναι ένα πάρτυ κάθε πρώτη πανσέληνο του Αυγούστου, είτε κάτι ακόμα πιο σύνθετο όπως ένα εργαστήρι είναι τεράστιο στοίχημα. Θα σημαίνει ότι πέτυχε. Με ενδιαφέρει τόσο πολύ να πετύχει γιατί σημαίνει ότι βοήθησα ανθρώπους να προχωρήσουν. Ο προορισμός μας σ’ αυτή τη ζωή και δεν είναι κλισέ αυτό που λέω είναι να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Και εγώ έχω σκοπό μέσα από αυτό το σύστημα μετάδοσης της εμπειρίας και της γνώσης να μην αφήσω τίποτα για τον εαυτό μου. Δε θα κρύψω το παραμικρό όπλο που έχω έτσι ώστε να κάνω τα παιδιά που θα με τιμήσουν, όσο γίνεται δυνατότερα στις μελλοντικές τους μάχες. Εύχομαι αυτή η επιθυμία που έχουμε με τον Σωτήρη, να γίνει θεσμός!
“Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο”, σκηνοθ. Σ. Πάσχου, σκηνικά Ντέιβιντ Νεγρίν
Για ποιον λόγο να το επιλέξει κάποιος;
Για τον ίδιο λόγο που επέλεξα να πραγματοποιήσω εγώ το εργαστήριο στην Καταπαctή. Προσφέρει ένα υγιές, πολιτισμένο περιβάλλον να δουλέψει κανείς με ωραίους καθαρούς χώρους, μια συνεργασία με ένα μάχιμο ηθοποιό και σκηνοθέτη, τον Σωτήρη Δούβρη ο οποίος στη συνεργασία μας μου έχει δείξει μια μεθοδικότητα και μια συνέπεια που είναι απαραίτητη στο χώρο του θεάτρου. Είναι μια σοβαρή προσπάθεια επαγγελματιών.
Με τον Σωτήρη Δούβρη συνεργάζεστε και στους «12 Ενόρκους», εκείνος από τη μεριά του ηθοποιού. Πως σου φαίνεται η νέα σας συνεργασία, που ο Σωτήρης έχει την ιδιότητα του διοργανωτή και σκηνοθέτη των παραστάσεων που θα σκηνογραφήσουν οι μαθητές σου;
Με τον Σωτήρη συνεργαζόμαστε σε μια παράσταση που αγαπώ πολύ. Μόλις έπεσε η ιδέα στο τραπέζι για μια διαφορετικού είδους συνεργασία, ενθουσιάστηκα γιατί είχε έρθει η εποχή να προσφέρω όποιες γνώσεις έχω. Η στέγαση της επιθυμίας μου από την Καταπακτή με πολλά επιπλέον οφέλη που θα σας αναλύσω στην πορεία, με πέτυχε τη σωστή στιγμή. Με λίγα λόγια, ο Σωτήρης ήθελα ένα εργαστήρι σκηνογραφίας και εγώ ένα αντίστοιχο σεμινάριο. Με το που βρεθήκαμε, συμφωνήσαμε αμέσως!
“12 ένορκοι”, σκηνοθ. Κ. Νικολαΐδη, σκηνικά Ντέιβιντ Νεγρίν
Αν και είσαι χρόνια επαγγελματίας σκηνογράφος, φέτος διδάσκεις σκηνογραφία για πρώτη φορά. Τι σε ώθησε σε αυτή την απόφαση;
Δεν είναι η πρώτη φορά που διδάσκω σκηνογραφία. Σκοπεύω να διδάξω δυνητικούς σκηνογράφους για πρώτη φορά. Έχω διδάξει σκηνογραφία 8 χρόνια στην Δραματική Σχολή και στο εργαστήρι του Ιάσμου ηθοποιούς. Το να διδάξεις υπεύθυνα ανθρώπους που θα βγουν αύριο στην αγορά εργασίας και θα παλέψουν (όχι ως ηθοποιοί αλλά ως σκηνογράφοι) είναι μια τεράστια ευθύνη και ήθελα να είμαι απολύτως έτοιμος για να το κάνω. Οι βασικές γνώσεις της σκηνογραφίας μεταδίδονται σε έναν ηθοποιό αλλά τι κάνεις όταν θες να μεταδώσεις ένα σύνολο γνώσεων σε έναν άνθρωπο που θέλει να κάνει σκηνογραφία; Ως δάσκαλός της, πρέπει να είσαι απόλυτα έτοιμος…
Τα μαθήματα ολοκληρώνονται με τις παραστάσεις των τμημάτων υποκριτικής ερασιτεχνικού θεάτρου της Καταπactής, που θα έχουν σκηνογραφηθεί από τους μαθητές του εργαστηρίου.