Με τα μάτια εξερευνώ
Με τα αυτιά αφουγκράζομαι
Με τη μύτη ανακαλώ
Με τα χέρια ανακαλύπτω
Με το στόμα γεύομαι τη ζωή! (οι συνειρμοί είναι ελεύθεροι για τον καθένα)
Με την ψυχή υπάρχω. Η ψυχή μου είναι αυτή που αλυχτά στο θάνατο και
προσπαθώ να κρατηθώ στη ζωή ΜΕ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ! Άλλοτε με μπουνάτσες, άλλοτε
με κατακλυσμούς, άλλοτε με πολέμους, τα ταξίδι συνεχίζεται! Οι μόνοι μου
σύντροφοι τα όνειρα και οι ελπίδες. Οι ανάσες που με κρατούν στη ζωή.
Γιατί όταν θα πάψουν, δεν θα υπάρχω πια.
Η παράστασή μας. Ο αιώνιος κος Άνθρωπος! Αυτός που βλέπει ψηλά (άνω θρώσκει) αγωνίζεται, καρδιοχτυπά και κρατιέται πάντα στη ζωή με τα δόντια. Αυτός
που είναι καμωμένος από το υλικό των ονείρων και τόσο γήινος που γίνεται ένα με το χώμα. Αυτός που βρίσκει το θάρρος να ξαναπροσπαθήσει, αρκεί να έχει κάτι να κάνει, κάποιον να αγαπά και κάτι για να ελπίζει!