“Ένας Γλάρος” της Γεωργίας Σταυρακάκη

Το παρακάτω διήγημα γράφτηκε κατά τη διάρκεια του διαδικτυακού εργαστηρίου δημιουργικής γραφής “Από το θέατρο στη λογοτεχνία” με την Ειρήνη Δερμιτζάκη, στα πλαίσια άσκησης βασισμένης στο “Γλάρο” του Α. Τσέχοφ με θέμα: “Ένας γλάρος πετάει πάνω από το σπίτι της Αρκάντινα και μας διηγείται όσα βλέπει”.

Ένας Γλάρος

Ύπαιθρος… δεξιά στο βάθος το σπίτι με την μεγάλη βεράντα. Αριστερά η λίμνη με τον φλογερό ήλιο να αντανακλάται στο νερό.

Είναι μεσημέρι, πετώ στον ουρανό ψάχνοντας μια σκιά. Δεν θα πετάξω προς το σπίτι… Φοβάμαι τους ανθρώπους, είναι απρόβλεπτοι. Θα ξεκουραστώ στην γέρικη φλαμουριά.

Ορίστε ! κάθονται στο παγκάκι η μεγάλη κυρία, εκείνο το θλιμμένο κορίτσι και ένας καλοστεκούμενος κύριος, ο γιατρός νομίζω ότι είναι.

Εντάξει, δεν κινδυνεύω από αυτούς νομίζω… Έπειτα θα κάνω ησυχία, ούτε που θα με καταλάβουν.

Να την πάλι την κυρία Αρκάντινα, δεν αντέχει να μην είναι το επίκεντρο της προσοχής, ακόμα κ αυτό το ζεστό μεσημέρι, αντί να απολαύσει το παιχνίδισμα του ήλιου, το κελαΐδισμα των πουλιών, τη μυρωδιά των λουλουδιών, καυχιέται για όσα έχει καταφέρει στη ζωή της σ’ αυτήν τη μικρή με τα θλιμμένα μάτια, τη Μάσα.

Αλλά πάλι… μήπως βιάστηκα να την κρίνω; Και αν προσπαθεί να την ταρακουνήσει; Και αν είναι ο τρόπος της να την ενθαρρύνει να βγει από την μιζέρια της; Είναι σκληρό βέβαια να σου πετάει κάποιος την αλήθεια απότομα και κατάμουτρα , αλλά  μπορεί η Μάσα να χρειάζεται αυτό ακριβώς για να «ξυπνήσει» .

Η αλήθεια είναι πως τούτο το κορίτσι, όσες φορές το έχω δει , είναι πάντα λυπημένο…

Ξέρω την αιτία. Την άκουσα χτες να λέει στον γιατρό  πως αγαπά εκείνον,,, Τον Κωνσταντίν… εκείνον που την κοιτά αλλά δεν την βλέπει, γιατί τα μάτια του είναι στραμμένα στην Νίνα…. Σ’ αυτήν που για χάρη της χτες τσακώθηκε με την μάνα του , «την μεγάλη κυρία».

Τέλος πάντων , ευτυχώς είναι μαζί τους τώρα και ο γιατρός. Αυτός έχει πάντα έναν τρόπο να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα, άλλωστε η Μάσα τον εμπιστεύεται.

Ο Ντόρν, έτσι τον φωνάζουν, είναι ο πιο ενδιαφέρον τύπος! Έχει ένα γιατρικό που ότι και να πάθει ο κανείς το θεραπεύει. Το δίνει συνέχεια στον άλλο κύριο, τον άρρωστο.. …Κινίνο, έτσι το λένε …έτσι τον άκουσα να το λέει. Πρέπει να είναι μαγικό αυτό το κινίνο, θεραπεύει τα πάντα, άραγε αν ποτέ πάθω κ εγώ κάτι θα μου το έδινε;

Χμ! όλα τα ξέρω εγώ… Και ας είμαι μόνο ένας γλάρος…. Πετώ, όπως πετά κάθε κρυφή σκέψη και ανεκπλήρωτη επιθυμία των ανθρώπων….. στον ουρανό.

Γεωργία Σταυρακάκη

 

https://katapacti.gr/on-line-ergastiri-siggrafis-apo-to-theatro-sti-logotehnia/