scenography Archives - Καταπactη

Οι μαθητές του εργαστηρίου σκηνογραφίας μας λένε την γνώμη τους

Ζητήσαμε από τους συμμετέχοντες του εργαστηρίου σκηνογραφίας της προηγούμενης χρονιάς να μας μιλήσουν για την εμπειρία τους!

Την περασμένη σαιζόν 2018-2019, για πρώτη φορά στην Καταπactή πραγματοποιήθηκε Εργαστήρι Σκηνογραφίας για πρακτικό σχεδιασμό παραστάσεων. Ο Ντέιβιντ Νεγρίν μετέδωσε τις γνώσεις και τη μεγάλη του εμπειρία στους συμμετέχοντες, οι οποίοι στο τέλος της χρονιάς,δουλεύοντας σε κανονικές συνθήκες παραγωγής, σκηνογράφησαν τα τρία έργα που ανέβηκαν στην Καταπactή! Η εμπειρία που έζησαν όλο αυτό το εξάμηνο, περιγράφεται από τους ίδιους παρακάτω!

Φωτεινή Θωμά

Υπήρξα μαθήτρια του σεμιναρίου σκηνογραφίας με τον Ντέιβιντ Νεγρίν που πραγματοποιήθηκε πέρυσι στην Καταπακτή. Παρακολουθώντας το συγκεκριμένο σεμινάριο εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας για τη σκηνογραφία στη θεωρία αλλά και στην πράξη. Η αμεσότητα, η μεταδοτικότητα του Ντέιβιντ και το γεγονός ότι είναι ταυτόχρονα ένας σκηνογράφος εν ενεργεία, βοήθησαν να αντιληφθούμε το αντικείμενο σφαιρικά. Εκτός από το θεωρητικό κομμάτι μάθαμε και τις πραγματικές εργασιακές συνθήκες στο θέατρο, τις απαιτήσεις, τις υποχρεώσεις, τους συμβιβασμούς αλλά και την ικανοποίηση όταν το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της συνεργασίας των διάφορων ειδικοτήτων του θεάτρου, δηλαδή η παράσταση, βρίσκει ανταπόκριση στο κοινό. Μάθαμε να σεβόμαστε τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνεργαστούμε, τον σκηνοθέτη, τον ηθοποιό, τον ενδυματολόγο, τον φωτιστή κ.α. αλλά και να υποστηρίζουμε την άποψή μας όταν χρειαστεί. Στο δεύτερο σκέλος του σεμιναρίου κληθήκαμε να εφαρμόσουμε στην πράξη όλα αυτά που μάθαμε στο πρώτο σκέλος σκηνογραφώντας τις παραστάσεις που ανέβασαν τα τρία τμήματα της υποκριτικής της Καταπactής. Αυτό κατά τη γνώμη μου ήταν και το πιο γοητευτικό κομμάτι του σεμιναρίου αλλά και το στοιχείο που το έκανε να ξεχωρίζει από πολλά άλλα σεμινάρια σκηνογραφίας. Ήταν μια εμπειρία πολύ σημαντική όχι μόνο εκπαιδευτική, αλλά και για μένα που θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με την σκηνογραφία, μία πολύ καλή εργασιακή εμπειρία σε ιδανικές συνθήκες λόγω και τις καλής συνεργασίας όλων των συντελεστών.

Νάσια Πλέτση

Όταν αποφάσισα να παρακολουθήσω το συγκεκριμένο εργαστήρι δεν είχα σκεφτεί πόσο πολύ θα με βοηθούσε να μάθω πράγματα για το θέατρο και τη σκηνογραφία και να διευρύνω τις γνώσεις μου σε θεωρητικό αλλά και πρακτικό επίπεδο. Έχοντας δουλέψει σε κάποιες θεατρικές παραστάσεις στο παρελθόν ως βοηθός σκηνογράφου, θέλησα να αποκτήσω μια παραπάνω εμπειρία, και το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Θεωρώ ότι είναι ένα σεμινάριο το οποίο είτε έχεις κάποιες γνώσεις πάνω στο θέατρο, είτε δεν έχεις καθόλου θα σου προσθέσει παραπάνω και θα γνωρίσεις ανθρώπους με τους οποίους θα συνεργαστείς και θα ανταλλάξεις απόψεις. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το τελευταίο μέρος στο οποίο έχεις τη δυνατότητα να εφαρμόσεις στην πράξη όσα έμαθες αυτούς τους μήνες στη θεωρία, να έρθεις σε επαφή με τον σκηνοθέτη της παράστασης, τους ηθοποιούς, αλλά και να εμπλακείς ενεργά στην κατασκευή του σκηνικού.

Ελένη Σκευάκη Τράκα

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Καταπactή για την υπεροχή εμπειρία που είχα στο τμήμα σκηνογραφίας. Και βέβαια η γνώση που πήρα καθώς και το αποτέλεσμα που φέραμε επι σκηνής, όλες οι ομαδες οφείλεται στον υπέροχο δάσκαλο Ντέιβιντ Νεγρίν ο οποίος είναι ένας χαρισματικός και έμπειρος σκηνογράφος με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση σε αυτό που κάνει. Δάσκαλε σε ευχαριστώ!!!

Στέλλα Μαλλιόρα

Μου έδωσε την δυνατότητα να πάρω πληροφορίες για τη σκηνογραφία σφαιρικά αλλά και ουσιαστικά…. μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα όλοι που το παρακολουθήσαμε είχαμε την δυνατότητα να ανακαλύψουμε τι είναι η σκηνογραφία, πληροφορίες για την τέχνη, τα βήματα που ακολουθεί ένας σκηνογράφος, και αυτό με την ταυτόχρονη εμπειρία να τα υλοποιήσουμε…… δεν πίστευα πραγματικά ότι σε ένα σεμινάριο θα είχα την ευκαιρία να φτιάξω από μια μακέτα μέχρι να συμμετάσχω στην δημιουργία μια κανονικής παράστασης….ο David ήταν πραγματικά καλός δάσκαλος, μοιράστηκε μαζί τα πάντα χωρίς φειδώ και στάθηκε διπλά μας σε όλη τη διαδικασία…. επίσης αυτό το σεμινάριο σε βοηθά να ανακαλύψεις πραγματικά αν αυτό που σου αρέσει μπορείς να το ακολουθήσεις και επαγγελματικά.

Θεανώ Τσέλιου

Να βλέπεις κόσμους από λέξεις και να τους κάνεις χώρο και χρόνο..

Η σκηνογραφία με τον Ντέιβιντ Νεγρίν στην Καταπactή, πληρεί τις προϋποθέσεις και δίνει τα εφόδια που χρειάζεσαι για να σκηνογραφήσεις. Όχι μόνο όμως τα πρακτικά εργαλεία, τη θεωρία, το σχέδιο, τη μακέτα, το φωτισμό.. Αλλά και την καλλιέργεια της αίσθησης, της φαντασίας… Είναι μια ολοκληρωμένη γνώση που σε βάζει στην ουσία του σκηνικού χώρου σε σχέση με τα θεατρικά έργα.

Mαρία Δασκαλάκη

Μέσα από μια διαδρομή στο χρόνο εμπνευστήκαμε και ζήσαμε μια υπεροχή εμπειρία δημιουργώντας δικά μας σκηνικά σε μια πραγματική παράσταση. Ο σκηνογράφος – δάσκαλος μας βοηθητικός και υποστηρικτικός σε όλα μας τα βήματα. Μας εκμυστηρεύτηκε τα μυστικά του επαγγέλματος χωρίς φειδώ. Ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη συνεργασία!

Σύντομο βιογραφικό Ντέιβιντ Νεγρίν

O Ντέιβιντ Νεγρίν έχει μεταπτυχιακό στην Αρχιτεκτονική από το ΕΜΠ και είναι πτυχιούχος Αρχιτέκτονας μηχανικός του ΕΜΠ και Διακοσμητής του ΤΕΙ Αθήνας. Από το 2000 εργάζεται ως σκηνογράφος στο θέατρο και από τότε υπογράφει σκηνογραφικές προτάσεις παράλληλα με την διατήρηση του Αρχιτεκτονικού του γραφείου. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο ΕΜΠ στο τμήμα Αρχιτεκτονικής στον τομέα συνθέσεων και ασχολείται ερευνητικά με τη σχέση Αρχιτεκτονικής και Σκηνοθεσίας, ένα αντικείμενο που εφαρμόζει στην επαγγελματική του πορεία. Έχει διδάξει για 8 χρόνια σκηνογραφία στη Δραματική σχολή «Ίασμος» και στο θεατρικό εργαστήρι «Βασίλης Διαμαντόπουλος» και έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις σε εκπαιδευτικά ιδρύματα για τη σχέση Θεάτρου και Αρχιτεκτονικής.

Οι φετινές σκηνογραφικές δουλειές του είναι: «Αλίμονο στους νέους» (Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου) στο θέατρο Coronet και «Tape» (Stephen Belber) στο θέατρο 104.

Άλλες ενδεικτικές σκηνογραφικές δουλειές του στο θέατρο είναι:

12 ένορκοι (R. Rose) θέατρο Αλκμήνη – Μπλε (Ντέιβιντ Νεγρίν) θέατρο Olvio – Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο (Patari project) Θέατρο Πόρτα – Οδός Αβύσσου (Μ. Λουντέμη) Θέατρο Olvio – Φόνισσα (Α. Παπαδιαμάντη) Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης – Εις μήνιν (Γ. Ρίτσου) Αρχαίο Θέατρο Θάσου – Τo μπουφάν τη Χάρλει (B. Κατσικονούρη) Θέατρο Αλκμήνη

Ιnfo

Διάρκεια: 3/2/2020 – 6/7/2020, κάθε Δευτέρα 19:00-22:00

Meet the trainer: Δευτέρα 27/1/2020 στις 19:00

Κόστος διδάκτρων: 350 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α.)

Πληροφορίες-δηλώσεις συμμετοχής: 2168096448 / info@katapacti.gr

Εργαστηρι σκηνογραφίας

“

Θεατρική και ψηφιακή ψευδαίσθηση

Η Αιμιλία Καραντζούλη ερευνά την επίδραση της τεχνολογίας στις παραστατικές τέχνες

Τον Ιανουάριο του 1895 στο Grand Café του Παρισιού οι τρομοκρατημένοι θεατές μετακινήθηκαν απότομα από τις θέσεις του προκειμένου να περάσει το τρένο που “ερχόταν” με φόρα κατά πάνω τους. Είναι η μέρα που προβάλλεται η πρώτη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου από τους αδελφούς Lumiere. Η ταινία διαρκούσε μόνο 50 δευτερόλεπτα, η εικόνα του κινούμενου τρένου ήταν ασπρόμαυρη και ο ήχος απουσίαζε. Παρ’ όλα αυτά η γρήγορη κίνηση της ατμομηχανής κατά τη διάρκεια της προβολής και ο τρόπος που ήταν τοποθετημένος ο φακός, έκανε τους θεατές να πεταχτούν έντρομοι από τις θέσεις τους σε μία προσπάθεια “να σωθούν”. Έκτοτε πολλά άλλαξαν, η τεχνολογία εξελίχθηκε ραγδαία, επηρεάζοντας όλες τις εκφάνσεις του ανθρώπινου πολιτισμού. Η κινηματογραφική εμπειρία έγινε ρεαλιστικότερη, ενώ όπως ήταν φυσικό δεν έμεινε ανεπηρέαστος και ο χώρος του θεάτρου.

Φυσικά, η τεχνολογία φαίνεται διαχρονικά να αποτελεί ένα αναπόσπαστο στοιχείο της θεατρικής παράστασης, γεγονός που γίνεται αντιληπτό και από τους ποικίλους όρους που έχουν κατά καιρούς αξιοποιηθεί για την περιγραφή της “σκηνής”, όπως «μηχανισμός», «σύστημα» και «κατασκευή», μέσα από τους οποίους αναδεικνύεται η σχέση παράστασης και τεχνολογίας. Θα μπορούσαμε ακόμα να ανατρέξουμε στην αθηναϊκή σκηνή του 5ου αιώνα π.χ., όπου η τεχνολογία και το ανθρώπινο πεπρωμένο αποκτούν στενούς δεσμούς, με τον Θεό να εμφανίζεται «από μηχανής» δίνοντας τη λύση, ενώ τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες θεατρικές παραστάσεις αξιοποιούν τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών, προσπαθώντας να κάνουν όσο πιο ρεαλιστική γίνεται τη θεατρική εμπειρία.

Αυτό που φαίνεται να έχει όμως ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον είναι η σχέση που αναδύεται ανάμεσα στη θεατρική και ψηφιακή πραγματικότητα, με κοινό άξονά τους την έννοια της ψευδαίσθησης. Ο Diderot μιλώντας για την έννοια της θεατρικής ψευδαίσθησης κάνει λόγο για την «κατά το δυνατόν ακριβέστερη μίμηση μιας πράξης που ο θεατής, αδιάκοπα ψευδόμενος, έχει την εντύπωση ότι παρακολουθεί». Με λίγα λόγια, κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης υπάρχει ένα είδος “σιωπηρής συμφωνίας” μεταξύ ηθοποιών και θεατών, κατά την οποία αμφότεροι συναινούν πως θα παραστήσουν και θα εκλάβουν ως αληθινό, κάτι που εξαρχής γνωρίζουν πως δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Για όσο χρόνο όμως διαρκεί η θεατρική παράσταση, παράλληλα διαρκεί και αυτή η “θεατρική σύμβαση”, η σιωπηρή δηλαδή αποδοχή της “θεατρικής ψευδαίσθησης”.

Κάτι παρόμοιο θα μπορούσαμε να πούμε πως συμβαίνει και στα ψηφιακά περιβάλλοντα της Εικονικής Πραγματικότητας, όπου ο θεατής παρ’ όλο που γνωρίζει πώς ό,τι διαδραματίζεται μπροστά του δεν είναι αληθινό, αντιδρά αντανακλαστικά σαν αυτό να συμβαίνει στην πραγματικότητα. Ωστόσο, αν και η τεχνολογία μπορεί να διαδραματίσει έναν σπουδαίο ρόλο στη δημιουργία ενός όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικού βιώματος, δεν είναι σε θέση σε καμία περίπτωση να συγκριθεί ή πολύ περισσότερο να αντικαταστήσει αυτή τη μοναδικότητα της θεατρικής εμπειρίας και αυτό γιατί το θέατρο εκτός των άλλων είναι μια ζωντανή διαδικασία που διαμορφώνεται μέσα από τη ζωντανή σχέση ηθοποιών και θεατών. Γι’ αυτό και καμία παράσταση δεν μπορεί να είναι ίδια, όσες φορές κι αν παιχτεί. Από την άλλη, η τεχνολογία δεν φαίνεται να επηρεάζει μόνο την παραγωγή των θεατρικών παραστάσεων. Καθώς οι δυνατότητες των τεχνολογικών επιτευγμάτων κατακλύζουν τη ζωή μας, μεταβάλλουν παράλληλα τον τρόπο πρόσληψης ερεθισμάτων. Ως αποτέλεσμα, διαμορφώνεται ένα κοινό που όλο και περισσότερο αναζητά στις θεατρικές παραστάσεις την “ψηφιακή εμπειρία”, καθώς αυτή αποτελεί μέρος της πραγματικότητας του και η πραγματικότητα του είναι αυτή που θα διαμορφώσει ως ένα βαθμό το θεατρικό συμβάν.

Είτε θεατρική είτε ψηφιακή η έννοια της ψευδαίσθησης αποτελεί ουσιαστικά μια πτυχή του ευρύτερου προβληματισμού αναφορικά με τη σχέση της υπόκειμενικής συνείδησης με την αντικειμενικότητα του κόσμου, θέμα που φαίνεται να έχει απασχολήσει κατά καιρούς διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς όπως η Νευροφυσιολογία, η Οντολογία, η Γνωσιολογία, η Ψυχολογία και η Κοινωνιολογία. Σε μια πιο φιλοσοφική προσέγγιση, θα μπορούσαμε να αμφισβητήσουμε ακόμα και την αντικειμενικότητα του κόσμου που μας περιβάλλει. Άλλωστε, όπως ο Albert Einstein είχε σημειώσει «η διάκριση μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος είναι μόνο μια σταθερή και επίμονη ψευδαίσθηση».

*Η Αιμιλία Καραντζούλη είναι θεατρολόγος και ερασιτέχνης ηθοποιός.

Νέο τμήμα στο εργαστήρι ερασιτεχνικού θεάτρου

Διδάσκει η Μαρία Ζερβού σε συνεργασία με τον Σωτήρη Δούβρη

Όσο κι αν μεγαλώνουμε, είναι ζωτική μας ανάγκη να διατηρούμε την παιδικότητά μας… Όσο κι αν αγαπάμε την καθημερινότητά μας, είναι λυτρωτικό να ξεφεύγουμε από την σκληρή -πολλές φορές- πραγματικότητα… Κι ένας απ’ τους πιο μαγικούς και αποτελεσματικούς τρόπους για να συμβεί αυτό, είναι το θέατρο.

Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε επαγγελματίες για να μπορέσουμε να εκφραστούμε μέσα από ρόλους, για να γνωρίσουμε τη φωνή μας, για να ξαφνιαστούμε από τις δυναμικές που μπορεί να κρύβει το σώμα μας και για να αφήσουμε την φαντασία να μας οδηγήσει σε άλλους κόσμους.

Σας καλούμε λοιπόν, να ξεκινήσουμε μαζί ένα ταξίδι ψυχαγωγίας, αυτογνωσίας και ομαδικής συνεργασίας.

Η Μαρία Ζερβού και ο Σωτήρης Δούβρης, έχοντας συνεργαστεί ιδιαίτερα επιτυχημένα τόσο στο θέατρο, όσο και στη διδασκαλία ομάδων, έστησαν μια σειρά μαθημάτων που έχει σαν στόχο να οδηγήσει τον ερασιτέχνη ηθοποιό, από την πρώτη επαφή με το θεατρικό κείμενο, έως την παράσταση, με έναν άκρως ενδιαφέροντα και διασκεδαστικό τρόπο!

Μαρία Ζερβού και Σωτήρης Δούβρης διδάσκοντας υποκριτική στο Liminal Open Days (photo by Εμμανουέλα Κυριακοπούλου)

Ο βασικός κορμός των συναντήσεών θα αποτελείται από παιχνίδια, ασκήσεις και αυτοσχεδιασμούς, με στόχο να εξερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε βιωματικά τα εκφραστικά μας μέσα: τη φωνή, την κίνησή και τη φαντασία μας, έτσι ώστε στο τέλος της διαδρομής αυτής να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε τη δική μας παράσταση.

Η Μαρία Ζερβού είναι αριστούχος απόφοιτη της Δραματικής Σχολής Αθηνών. ’Εχει συμμετάσχει σε παραστάσεις του θιάσου ‘Σεμέλη‘, του ‘Αμφιθεάτρου’ του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, της ‘Νέας Σκηνής’ του Εθνικού θεάτρου και του Λευτέρη Γιοβανίδη. Από το 2013 είναι συνιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας ‘Εμείς‘ με την οποία έχει παρουσιάσει θεατρικά έργα της ίδιας της ομάδας σε πολλές σκηνές της Αθήνας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, αλλά και στο ελληνικό φεστιβάλ της Ζυρίχης.

Έχει διδάξει υποκριτική στο ερασιτεχνικό εργαστήρι του πολυχώρου Τέχνης Mabrida και στα συμπεριληπτικά σεμινάρια liminal open days Έχει παρακολουθήσει εργαστήρια υποκριτικής με τον Τάπα Σουντάνα και την Μάγια Λυμπεροπούλου, καθώς και μαθήματα τραγουδιού και χορού τζαζ.

“Ματωμένος Γάμος” από το εργαστήρι Καταπactή

Κλείσε θέση στο δωρεάν μάθημα γνωριμίας, την Κυριακή 13/1/2019 στις 16:00 και πάρε μια γεύση από τον τρόπο που θα διεξαχθούν τα μαθήματα!Πληροφορίες – δηλώσεις συμμετοχής: 2168096448 – info@katapacti.gr

“

Εργαστήρι σκηνογραφίας για πρακτικό σχεδιασμό παραστάσεων

Διδάσκει ο Ντέιβιντ Νεγρίν

“Άνω.. κάτω”, σκηνοθ. Γ. Αϊβάζης, σκηνικά Ντέιβιντ Νεγρίν

Η Καταπactή, σε συνεργασία με τον έμπειρο σκηνογράφο Ντέιβιντ Νεγρίν, διοργανώνουν πρακτικό εργαστήριο σκηνογραφίας για τον σχεδιασμό παραστάσεων. Οι συμμετέχοντες κατ’ αρχάς θα γνωρίσουν το θεωρητικό κομμάτι της δουλειάς, μέσα από την ιστορία της σκηνογραφίας ανά τους αιώνες μέχρι και τις μέρες μας αλλά και μαθαίνοντας να “διαβάζουν” και να αποτυπώνουν χώρους στο χαρτί και σε μακέτα.

Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο εργαστήρι να ξεχωρίζει είναι το πρακτικό μέρος του. Οι συμμετέχοντες θα κληθούν να σκηνογραφήσουν θεατρικές παραστάσεις που θα ανέβουν στο τέλος της χρονιάς από τους μαθητές του τμήματος υποκριτικής της Καταπactής, ενώ η όλη διαδικασία θα γίνει υπό άκρως ρεαλιστικές συνθήκες παραγωγής. Πιο συγκεκριμένα,ο Σωτήρης Δούβρης, ως σκηνοθέτης των τριών έργων που θα ανέβουν, θα κάνει συναντήσεις με τους σκηνογράφους έτσι ώστε να τους δοθεί η σκηνοθετική γραμμή και να καταλήξουν στην τελική ιδέα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους το διαθέσιμο budget, πάντα υπό την επίβλεψη του Ντέιβιντ Νεγρίν.

“Ματωμένος Γάμος” από το εργαστήρι θεάτρου Καταπactή

Αναλυτικά:

Στους 3 πρώτους μήνες το μάθημα θα περιλαμβάνει θεωρητικό και πρακτικό μέρος.

– Το θεωρητικό μέρος χωρίζεται και αυτό σε δύο ενότητες

Α) ενότητα.

Η ιστορία της σκηνογραφίας και τα είδη των θεατρικών σκηνών ανά τους αιώνες σε συνδυασμό με μια γενική ιστορία θεάτρου.

Σκοπός του μέρους αυτού είναι να εξοικειωθεί ο σπουδαστής με όσα έχουν προηγηθεί στο θέατρο και να μάθει να διαβάζει τον θεατρικό χώρο αναλύοντας τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα του.

Β) ενότητα.

Παρουσίαση όλων των δεδομένων που δε θα διδαχθούν σε ένα πανεπιστήμιο αλλά συμβαίνουν κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής παραγωγής.

Πώς κλείνουμε μια δουλειά, τι πρέπει να προσέχουμε, ποιες δυσκολίες θα συναντήσουμε, πώς συνεργαζόμαστε με τους κατασκευαστές, τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες και τους υπόλοιπους συντελεστές.

-Το πρακτικό μέρος περιλαμβάνει: (στο πρώτο τριμηνο θα γίνει και αυτό)

Τη διαδικασία δημιουργίας σκηνογραφίας μιας θεατρικής παράστασης. Πώς αποτυπώνουμε το χώρο, πως στήνουμε μια μακέτα, τι παρουσιάζουμε, τι πρέπει να προσέχουμε κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Το κατασκευαστικό κομμάτι που θα συνδυαστεί με την επίσκεψη μας σε εργαστήριο ενός κατασκευαστή σκηνικών που θα μας μιλήσει κι αυτός και θα δούμε στην εφαρμογή τους τα βασικά υλικά κατασκευής και πώς και πότε τα χρησιμοποιούμε.

Μετά το πέρας των τριών αυτών μηνών ( μετά το Πάσχα), θα ξεκινήσει και η πρακτική εξάσκηση που ξεχωρίζει το σεμινάριο αυτό από οποιοδήποτε άλλο.

Η σκηνογραφική ομάδα που θα συγκροτηθεί, θα χωριστεί σε τρεις επιμέρους ομάδες. Αυτές θα αναλάβουν τρία διαφορετικά έργα που δουλεύει το εργαστήρι της Καταπακτής και σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη και τον επιβλέποντα σκηνογράφο, θα αναλάβουν τη σκηνογραφία και την κατασκευή τους. Τα έργα αυτά θα παρουσιαστούν στο τέλος του σεμιναρίου σε θέατρο της Αθήνας.

Αν θέλεις να γνωρίσεις από κοντά τον Ντέιβιντ Νεγρίν και να πάρεις μια ιδέα για τον τρόπο που θα διεξαχθούν τα μαθήματα, δήλωσε συμμετοχή στο “Meet the trainer”, τη Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019 στις 19:00. Για να δηλώσεις συμμετοχή κάλεσε στο 2168096448 ή στο info@katapacti.gr.

O David Negrin έχει μεταπτυχιακό στην Αρχιτεκτονική από το ΕΜΠ και είναι πτυχιούχος Αρχιτέκτονας μηχανικός του ΕΜΠ και Διακοσμητής του ΤΕΙ Αθήνας. Από το 2000 εργάζεται ως σκηνογράφος στο θέατρο και από τότε υπογράφει σκηνογραφικές προτάσεις παράλληλα με την διατήρηση του Αρχιτεκτονικού του γραφείου Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο ΕΜΠ στο τμήμα Αρχιτεκτονικής στον τομέα συνθέσεων και ασχολείται ερευνητικά με τη σχέση Αρχιτεκτονικής και Σκηνοθεσίας, ένα αντικείμενο που εφαρμόζει στην επαγγελματική του πορεία. Έχει διδάξει για 8 χρόνια σκηνογραφία στη Δραματική σχολή «Ίασμος» και στο θεατρικό εργαστήρι «Βασίλης Διαμαντόπουλος» και έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις σε εκπαιδευτικά ιδρύματα για τη σχέση Θεάτρου και Αρχιτεκτονικής.

Ενδεικτικές σκηνογραφικές δουλειές του στο θέατρο είναι:

12 ένορκοι (R. Rose) θέατρο Αλκμήνη – Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο (Patari project) Θέατρο Πόρτα – Οδός Αβύσσου (Μ. Λουντέμη) Θέατρο Olvio – Φόνισσα (Α. Παπαδιαμάντη) Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης – Εις μήνιν (Γ. Ρϊτσου) Αρχαίο Θέατρο Θάσου – Τo μπουφάν τη Χάρλει (B. Κατσικονούρη) Θέατρο Αλκμήνη

“